Ikaw, Ako, At Ang Paupahang Kwarto

"Sigurado ka na ba talaga?"

"Oo... Sorry kung biglaan ha. Ilang linggo ko na din pinag-iisipan to... Kailangan ko ng bawiin itong kwarto."

"Okay lang. Matagal ko na rin naman na nararamdaman na mukhang dapat na ko maghanap ng bagong uupahan. Naalala ko yung time na umuwi ako sa probinsya, tapos may bisita ka na pinatulog mo dun sa kwarto ko."

"Ah yun ba... Pasensya ka na ulit dun ha. Natutunan ko na ang dapat matutunan. Hindi ko na uulitin yun."

"Wala na yun. Na-offend ako, oo, pero inamin mo naman yung mali mo. Mas mabuti na yun kaysa sa nalaman ko mula sa iba. Yun nga lang, simula noon, parang sinimulan ko ng i-detach yung sarili ko sa kwartong ito, kahit na gustong-gusto ko ito. Kaya ngayon, di na ako masyadong mahihirapan na lisanin ito."

"Paano ka niyan? Saan ka pupunta?"

"Hindi ko pa alam. Pero di bale, kaya ko naman ang sarili ko. Ako pa... Marami akong pwedeng gawin pag-alis ko dito. Bilang ko na ang mga plano ko. Wag mo ako alalahanin."

"Nahihiya ako sa'yo. Pero maraming salamat sa pag-unawa mo. Alam mo ba, sa lahat ng border na tumira dito, ikaw ang pinakapaborito ko so far."

"Sus. Wag ka nga. Sabihin na lang natin na naiintindihan ko na marami ka pa rin gustong paggamitan ng kwartong ito... Ikaw ba, will you be fine?"

"Di ko alam... Siguro. Matagal din kitang nakasama dito sa bahay, nasanay na ako, kaya medyo nag-aalala ako kapag mag-isa na lang ako. Natatakot ako sa katahimikan at lungkot na maaaring mag-hari."

"Wala kang dapat ikatakot. Wag kang mangamba. Wag mong isipin ang mga nasa likod mo, at lalong wag mong alalahanin ang mga nasa harapan mo. Mag-focus ka kung saan ka man nakatayo ngayon, kung ano ang nasa puso mo, kasi iyon ang pinakaimportante sa lahat. Tama na ang pag-iisip, ginawa na ng utak mo ang parte niya."

"Naintindihan ko."

"Teka, matanong ko na rin, ano bang eksaktong gagawin mo diyan pag-alis ko?"

"Sa totoo lang, hindi ko pa sure. Baka diyan muna ako magka-kwarto for a while. Aayusin ko siya habang inaayos ko din ang sarili ko. Papatibayin ko yung mga dingding, tatakpan ko ang mga butas. Pipinturahan ko ng bago, papalitan ko ang pinto at ang mga salamin ng bintana."

"Ah, mabuti nga yan. Para sa susunod na border mo, mas mae-enjoy niya ang pagtira dito. Pwede mo pa taasan ang singil ng rent, di ba. Ang swerte ng susunod na uupa dito."

"Matagal pa naman yun, for sure. Wala pa akong balak na magpaupa ulit. Parang gusto ko munang pagsawaan na ma-solo ko itong bahay... Kung gusto mo, pwede ka namang bumalik upang umupa ulit."

"Maybe. Pero most likely, hindi na. Oks na ko. Once na lisanin ko ang isang tirahan, di na ko ulit bumabalik, kasi gusto ko ring makaranas tumira sa bagong lugar. Akala mo ikaw lang ang adventurous ha."

"Well, kung ayaw mo na ulit umupa dito, at least kahit bumisi-bisita ka na lang. Maa-appreciate ko yun ng sobra."

"Sure, walang problema. We can still be good friends kahit hindi na tayo housemates. Pwede mo rin akong bisitahin sa bago kong titirhan if ever."

"Ikasa mo. Or maybe a hug for old times' sake?"

"No problem. Halika dito."